O crecemento da poboación deste século supuxo un grao importante de deforestación, debida á necesidade de conseguir terreos cultivables polos novos arados cada vez máis potentes, co fin de poder obter o alimento necesario tanto para a poboación humana en aumento como para manter o maior número de animais precisos para traballar o campo, e tamén para satisfacer as necesidades de leña e de carbón vexetal, debido ao gran consumo de carbón vexetal que se utilizaba para a obtención de aceiro nas siderurxias hidráulicas.
As ferrarías hidráulicas acabarían xogando un papel destacado tamén na conquista de América para a produción de armas e armaduras, e polo tanto na deforestación para obter carbón vexetal. Ademais, a construción das grandes frotas oceánicas da época, baseadas en buques de madeira, intensificou a deforestación. Na etapa previa á revolución técnica propiciada polos avances científicos dos séculos XVI e XVII, a enerxía animal, a obtida a partir da leña e a biomasa, a puramente mecánica que se aproveitaba das correntes de auga para mover turbinas rudimentarias, e a do vento para muíños e barcos de vela, eran practicamente todos os recursos enerxéticos dispoñibles.
